Αφιλόξενες πόλεις

Κάθε μέρα, οι πόλεις στις οποίες ζούμε γίνονται ολοένα και πιο αφιλόξενες. Αδύνατον να περπατήσεις για να πας οπουδήποτε, να βρεις να παρκάρεις δεν υπάρχει περίπτωση, όλα έχουν τσιμεντοποιηθεί, το πράσινο εξαφανίζεται διαρκώς και ο αέρας γίνεται όλο και λιγότερο κατάλληλος για χρήση από σπονδυλωτά ζώα.

Τι φταίει για όλα αυτά; Είναι φυσική εξέλιξη; Είμαστε άραγε καταδικασμένοι να ζούμε σε βρώμικες, μολυσμένες πόλεις, να πίνουμε νερό με εξασθενές χρώμιο (όπως οι κάτοικοι των Οινοφύτων), να γίνονται τα νεύρα μας κορδέλες κάθε φορά που πάμε για μια δουλειά ή για μια βόλτα;

Φταίνε πολλά... Μα πάνω απ'όλα εμείς οι ίδιοι. Έχουμε (συν)διαμορφώσει ένα σύστημα που οδηγεί μοιραία σ'αυτήν την κατάντια. Φταίει η αγωγή που δίνουμε στα παιδιά, η αντιμετώπιση που επιφυλάσσουμε στο διπλανό μας (αυτό το "εγώ να βολευτώ κι οι άλλοι να πάνε να πνιγούνε"), η πεποίθησή μας - καλλιεργηθείσα και από τις κυβερνήσεις όλου του κόσμου - ότι το δίπλωμα οδήγησης είναι δικαίωμα του καθενός, η άκριτη αστυφιλία μας, ο έρωτάς μας για την απασχόληση στο δημόσιο και η απληστία μας.

Για όλα αυτά θα μιλήσω σε επόμενες δημοσιεύσεις μου.