Πώς καθορίζονται οι τιμές των μεταχειρισμένων και οι αποζημιώσεις των ασφαλιστικών εταιρειών;

Όταν έρθει η ώρα να αγοράσετε μεταχειρισμένο αυτοκίνητο ή να πουλήσετε το δικό σας, θα έρθετε αντιμέτωποι με ένα σύστημα τιμολόγησης των μεταχειρισμένων αυτοκινήτων, το οποίο υπαγορεύει συγκεκριμένες τιμές, οι οποίες είναι συνήθως "στάνταρ", κάτι που υποβοηθείται από το γεγονός ότι στην Ελλάδα ακόμα δεν έχουμε συνειδητοποιήσει την έννοια της τήρησης αρχείου για τη συντήρηση και τις επισκευές του οχήματος.

Οι μοναδικοί παράγοντες που παίζουν ουσιαστικό ρόλο στη διαμόρφωση των τιμών των μεταχειρισμένων οχημάτων είναι:
1. Η μάρκα
2. Η ηλικία του οχήματος

Όπως έμαθα, οι τιμές αυτές καταγράφονται σε πίνακες ενός σκούρου μπλε βιβλίου μεγέθους τσέπης, το οποίο εκδίδεται κάθε χρόνο και αναφέρει τις τιμές των μεταχειρισμένων και τις τιμές πώλησης από ιδιώτη σε έμπορο. Επίσης σύμφωνα με τις πληροφορίες μου, το βιβλιαράκι αυτό διατίθεται αποκλειστικά και μόνο σε εμπόρους αυτοκινήτων και σε μαντράδες (δηλαδή ένας ιδιώτης δεν έχει πρόσβαση σε αυτό) και, προφανέστατα, οι αναγραφόμενες τιμές ευνοούν τους εμπόρους.

Οι τιμές αυτές είναι ακριβώς οι ίδιες που θα βρείτε στο περιοδικό Auto Τρίτη (περισσότερα γι'αυτό το περιοδικό και για το αδερφάκι του, το Auto Motor und Sport, αργότερα). Σημειώστε τα εξής:

1. Τιμολογιακά ευνοούνται ιδιαίτερα τα ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ αυτοκίνητα
2. Το αν το όχημά σας είναι σε καλύτερη κατάσταση από ένα αντίστοιχο (ίδιας κατηγορίας, ίδιου ή αντίστοιχου επιπέδου εξοπλισμού και ίδιας χρονολογίας) της ίδιας μάρκας ή μιας άλλης που πετυχαίνει καλύτερη τιμή μεταπώλησης δεν θα παίξει ρόλο.

Ουσιαστικά δηλαδή, εάν αγοράσετε γαλλικό, ιταλικό ή ιαπωνικό αυτοκίνητο ΤΙΜΩΡΕΙΣΤΕ όταν έρθει η στιγμή της μεταπώλησης. Υπάρχουν, βλέπετε, ορισμένες "ρετσινιές". Για τα μεν ιταλικά και γαλλικά ότι είναι αναξιόπιστα και... σαπάκια (που, από την προσωπική μου εμπειρία, αυτό ΔΕΝ ισχύει - αντιθέτως έχω δει πάρα πολλά Golf IV και VW Polo/Seat Ibiza/Skoda Fabia να βγάζουν πάρα μα πάρα πολλά προβλήματα), μια φήμη της οποίας την προέλευση θα εξετάσω αργότερα, για τα δε ιαπωνικά ότι δεν είναι "γοήτρου".

Μάλιστα. Και είναι, υποθέτω, αυτοκίνητο "γοήτρου" μια BMW E21 315 ή μια E30 316 ή μια 316 ανεξαρτήτως γενεάς: ένα αυτοκίνητο αντικειμενικά ΑΡΓΟ, το οποίο στις γενιές E21 και Ε30 είχε επικίνδυνη οδική συμπεριφορά εξαιτίας εντελώς λανθασμένων ρυθμίσεων στην πίσω ανάρτηση (η οποία προερχόταν από την Neue Klasse των τελών της δεκαετίας του '60 - 1502, 1602, 1802, 2002), το οποίο στις γενιές Ε21 και στα πρώτα χρόνια της Ε30 σκούριαζε σαν ιταλικό της δεκαετίας του '70 και το οποίο αγοράζεται πρωτίστως από άτομα τα οποία απλώς θέλουν ένα αυτοκίνητο με το έμβλημα της BMW για να κάνουν φιγούρα στους γείτονές τους...

Είναι, υποθέτω, αυτοκίνητο "γοήτρου" η Mercedes-Benz 190 1.8 ή η C180, οι βασικές εκδόσεις των D-segment (δηλαδή μεσαίου μεγέθους) οχημάτων της εν λόγω εταιρείας, που πάλι αγοράζονται (όπως και η A-Klasse) από όσους απλά θέλουν να κάνουν φιγούρα στους γείτονες.

Είναι, υποθέτω, αυτοκίνητο "γοήτρου" η Mercedes A-Klasse πρώτης γενιάς, η οποία, λόγω απαράδεκτου στησίματος (υψηλό κέντρο βάρους και περιστροφής, μαλακές αναρτήσεις), τούμπαρε στην πρώτη αποφυγή εμποδίου και, όταν ξέσπασε το "σκάνδαλο του Ταράνδου", οδήγησε την κατασκευάστρια εταιρεία (η οποία δεν έχει τρομερά μεγάλη τεχνογνωσία στο στήσιμο αναρτήσεων έτσι κι αλλιώς) να βάλει απαράδεκτα σκληρές αναρτήσεις και ένα έντονα παρεμβατικό ηλεκτρονικό σύστημα ελέγχου ευστάθειας (Electronic Stability Program - ESP), χωρίς το οποίο το αυτοκίνητο δεν μπορούσε να παραμείνει στο δρόμο.

Και, βεβαίως, ΔΕΝ είναι αυτοκίνητα γοήτρου οι Lancia Thema και Kappa, ούτε οι Alfa Romeo 164 ή οι πρωτοποριακές Citroen XM, σύμφωνα με αυτήν τη λογική.

Ειρήσθω εν παρόδω ότι οι ευνοούμενες του Auto Τρίτη και του σκούρου μπλε "ευαγγελίου" των μαντράδων δεν έχουν ιδιαίτερη μεταπωλητική αξία στην υπόλοιπη Ευρώπη. Εκεί, άλλωστε, το μεταχειρισμένο δύσκολα θεωρείται "επένδυση". Επένδυση στον πολιτισμένο κόσμο αποτελεί ένα κλασσικό αυτοκίνητο εγνωσμένης ιστορικής και τεχνολογικής αξίας και (εάν υπάρχει) αγωνιστικής ιστορίας, όχι η βασική έκδοση του μικρότερου αυτοκινήτου μιας φίρμας που θεωρείται "γοήτρου".

Αν πάτε τώρα να ασφαλίσετε το αυτοκίνητό σας, το οποίο δεν είναι πια καινούργιο, ακόμη και αν είναι μόλις μερικών μηνών, η αξία του θα προσδιορισθεί βάσει των τιμών του Auto Τρίτη. Αυτή η αξία αναπροσαρμόζεται ανά έτος, ΠΑΝΤΑ βάσει των τιμών του Auto Τρίτη και έτσι καθορίζεται και η αποζημίωση που θα λάβετε εάν σας συμβεί κάποιο ατύχημα.

Θέλω εδώ να θέσω ορισμένα εύλογα ερωτήματα:

1. Πώς καθορίζονται οι τιμές που παραθέτει ο μπούσουλας των μαντράδων;
2. Γιατί τα στοιχεία αυτά δεν είναι διαθέσιμα στο ευρύ κοινό;
3. Το Auto Τρίτη, εφ'όσον ισχυρίζεται ότι είναι με το μέρος του καταναλωτή, γιατί υιοθετεί αυτές τις τιμές;
4. Οι ασφαλιστικές εταιρείες πώς κατέληξαν στην απόφασή τους να χρησιμοποιήσουν ως μπούσουλά τους το Auto Τρίτη και ΓΙΑΤΙ;
5. Πώς είναι δυνατόν η πλουσιότερη έκδοση ενός αυτοκινήτου να αξίζει - στα μάτια του ασφαλιστικού πράκτορα που συμβουλεύεται το Auto Τρίτη - όσο και η βασική;

Μήπως έχουμε δηλαδή κι εδώ μια υπόθεση τύπου AGB με ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗ της αγοράς από τον... αυτόκλητο "προστάτη" των αγοραστών αυτοκινήτου (εννοώ το Auto Motor und Sport/Auto Τρίτη);

Επίσης, θέλω να επισημάνω το εξής. Όσες φορές έχω μιλήσει με συντάκτες περιοδικών αυτοκινήτου, μιλούν για το σύμπλεγμα Auto Motor und Sport/Auto Τρίτη με τα χειρότερα λόγια. Λογικό είναι, όχι μόνον επειδή είναι ανταγωνιστές, αλλά και επειδή ΟΝΤΩΣ η Motor Press είναι η "Αυριανή" του αυτοκινητιστικού Τύπου στην Ελλάδα. Έχετε δει πολλά σοβαρά περιοδικά αυτοκινήτου να προσπαθήσουν να αυξήσουν τις πωλήσεις τους τάζοντας ράβδους χρυσού; Εγώ πάντως όχι. Το ζήτημα είναι όμως ότι ΟΛΟΙ τους παραδέχονται ότι κάτι βρωμάει εδώ πέρα, αλλά κανένας από τους άλλους, τους σοβαρούς, δεν ξεκινά μια έρευνα για να δούμε επιτέλους τι ακριβώς γίνεται, να υπάρξει σωστή και ουσιαστική ενημέρωση για τον ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ. Αλλά ξέχασα... Η "συναδελφική αλληλεγγύη"...