Φτιάξε κι εσύ ένα club αυτοκινήτου, μπορείς!

Ίσως η μεγαλύτερη μόδα μεταξύ των χρηστών διαδικτύου που τυγχάνει να έχουν έστω και κάποιο αμυδρό ενδιαφέρον για το αυτοκίνητο είναι πλέον η δημιουργία car clubs. Έχουμε πρωτίστως τα marque clubs, δηλαδή τους συλλόγους ιδιοκτητών ή φίλων συγκεκριμένων κατασκευαστών. Αυτά τείνουν να επιβεβαιώνουν τα στερεότυπα που αφορούν τους ιδιοκτήτες τους, ίσως επειδή κάθε μάρκα στοχεύει σε συγκεκριμένα τμήματα της αγοράς και του κοινωνικού συνόλου. Μετά έχουμε τα "γενικότερα" clubs αυτοκινήτου, τα οποία συνήθως ισχυρίζονται ότι συγκεντρώνουν φίλους της γρήγορης οδήγησης. Και, τέλος, έχουμε τα φόρουμ των περιοδικών.

Δεν θα ασχοληθώ με την πρώτη κατηγορία συλλόγων, γιατί δεν έχω καμμία απολύτως όρεξη να εμπλακώ σε βλακώδη internet dramas ιδιοκτητών της Χ ή της Υ μάρκας που μπορεί να θιγούν από τυχόν σχόλιά μου ή να ενοχληθούν από το γεγονός ότι είμαι κατά βάση ιταλόφιλος και γαλλόφιλος, όπως άλλωστε δήλωσα και στην πρώτη μου δημοσίευση στο ιστολόγιό μου. Αντιθέτως, θα μιλήσω πρώτα για τα "γενικότερα" clubs. Δυστυχώς, τα πιο πολλά είναι ακριβώς αυτό που έχω πει και στον τίτλο: φτιάξε κι εσύ ένα club! Μαζεύονται διάφορες παρέες, συνήθως ατόμων που νομίζουν ότι μπορούν να επαναλάβουν τα καμώματα των χαρακτήρων του Fast and the Furious και των οποίων η αυτοκινητιστική παιδεία εξαντλείται στην ανάγνωση περιοδικών "βελτίωσης". Το επίπεδο των συζητήσεων σ'αυτά, στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι ακριβώς αυτό που κάνει τους φιδεμπόρους της "βελτίωσης" και τους εμπόρους καγκούρικων αξεσουάρ να τρίβουν τα χέρια τους από ευχαρίστηση, καθώς οι κόρες των ματιών τους παίρνουν το σχήμα του ευρώ, και - βεβαίως - αυτό που κάνει κάθε στοιχειωδώς νοήμονα άνθρωπο να φεύγει μακριά.

Κάποιες άλλες φορές, ξεκινάνε με πολύ πιο αγνές προθέσεις. Είτε από επιθυμία αναβίωσης του όμορφου κλίματος διαφόρων τοπικών κλάδων του θρυλικού TFRC είτε από την επιθυμία κοινωνικής συνένωσης ατόμων που πραγματικά αγαπούν την οδήγηση, ανεξαρτήτως του αν είχαν κάποια προϊστορία στις διάφορες αυτοκινητιστικές κοινότητες, εντός και εκτός διαδικτύου. Ωστόσο, πολλές φορές η σούπα χαλάει. Τι γίνεται όταν το 90% των μελών ενός τέτοιου κλαμπ βρίσκεται συγκεντρωμένο σε έναν τόπο και οι υπόλοιποι είναι σκόρπιοι; Πολύ απλά, στην "πρωτεύουσα" του κλαμπ θα δημιουργηθούν κλίκες. Είναι προφανές πόσο πολύ βλάπτουν μια μεγάλη παρέα οι κλίκες... Εδώ βγαίνουν μεγάλες παρέες έξω και σχεδόν αμέσως δημιουργούνται πηγαδάκια, από τα οποία κάποιοι αποκλείονται. Είναι επίσης πόσο άσχημα γίνονται τα πράγματα όταν, για να μην στενοχωρηθούν άτομα κάποιας κλίκας που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τον αρχικό προσανατολισμό του κλαμπ, περιθωριοποιούνται άλλα μέλη, τα οποία γίνονται αποδέκτες χλεύης και υβρεολογίου, επειδή τόλμησαν να θίξουν την καγκουριά ή την εμπάθεια διαφόρων που "έτυχε" να είναι κολλητοί με τον τάδε ή τον δείνα "υψηλά ιστάμενο" στο κλαμπ. Πολλώ δε μάλλον όταν άτομα που δεν έχουν καταλάβει τίποτα απολύτως από τον αρχικό προσανατολισμό της ομάδας καταφέρνουν να αποκτήσουν κάποιες εξουσίες, τις οποίες επιδεικνύουν ως φόβητρα σε όσους αντιπαθούν, σαν ΕΠΟΠ-δεκανείς στον Έβρο ή σαν στρατεύσιμοι σμηνίες στην Τρίπολη.

Βεβαίως, το μόνο αξιοπρεπές πράγμα που μπορεί τότε να κάνει κανείς είναι να φύγει, γνωρίζοντας ότι έμεινε σταθερός στις αρχές του και στο πνεύμα της αρχικής παρέας, αφού η σούπα έχει πια χαλάσει ανεπανόρθωτα. Θα πρέπει εδώ να τονίσω πόσο δύσκολο είναι να διατηρηθεί ο αρχικός χαρακτήρας μιας τέτοιας ομάδας όταν η διαδικτυακή της μορφή επιτρέπει την είσοδο μαϊντανών και ατόμων που "είδαν φως και μπήκαν". Επίσης, τέτοιου είδους μέθοδοι ανοίγουν και την πόρτα στις κατώτερες μορφές διαδικτυακής ζωής που ονομάζονται trolls. Θυμόμαστε όλοι μας τέτοια φαινόμενα. Πού καταλήγουν αυτά τα club; Πολλά διαλύονται. Άλλα μεταλλάσσονται. Άλλα κλείνουν τις πόρτες τους, για να προστατέψουν την ταυτότητα και τις ιδέες τους. Το αποτέλεσμα όμως ποιο είναι; Ποια οδηγική κουλτούρα διαδίδεται μέσω όσων club μεταλλάσσονται χάριν των δημοσίων σχέσεων με άτομα που ασκούν διασπαστική επιρροή; Πολύ αμφιβάλλω αν τελικά προάγεται η αγάπη για την γρήγορη οδήγηση, την αυτοκίνηση και την αίσθηση ελευθερίας που αυτή χαρίζει στον άνθρωπο. Μάλλον μπαίνουμε σε άλλες ατραπούς.

Για τα φόρουμ των περιοδικών τώρα... Τα ξέρουμε όλοι. Όταν off the record πολλοί από τους συντάκτες παραδέχονται ότι τα κείμενα υπαγορεύονται σε μικρό ή μεγάλο βαθμό από το διαφημιστικό τμήμα (δηλαδή ότι πολλές φορές γράφουν για να ευχαριστήσουν εταιρείες που ρίξανε πολύ χρήμα σε διαφήμιση ή/και να "τιμωρήσουν" άλλες που δεν δώσανε αρκετά), καταλαβαίνετε πόσο απωθητικά γίνονται σε όποιον "γράμματα γνωρίζει". Επίσης, δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν ότι αυξάνεται το κύρος τους αν καταφέρουν να έχουν πολύ μεγάλο αριθμό δημοσιεύσεων ή/και να γίνουν moderators. Νομίζουν ότι, αποκτώντας την ιδιότητα του moderator, θα καταφέρουν να έχουν εξουσία και - γιατί όχι; - μια διαδικτυακή "αυλή", με αυλικούς και κόλακες, παρατρεχάμενους και λακέδες. Λες και ο εικονικός αυτός κόσμος θα τους καταξιώσει! Στην προσπάθειά τους δε αυτή χρησιμοποιούν κάθε εμετικό μέσο που μπορεί κανείς να φανταστεί: γλείφουν, συκοφαντούν, καρφώνουν... Κι έτσι ανεβαίνουν σκαλοπάτια στην ιεραρχία αρκετών τέτοιων φόρουμ (αλλά και στις κλίκες πολλών από τα "γενικότερα" κλαμπ), γλείφοντας, έρποντας και με τα κέρατά τους.